Coach zijn
Het begrip “coach” kent zijn oorsprong in de wereld van transport.
“Coche” was enige honderden jaren gelden het woord om het voertuig “koets” aan te duiden.
“Koetsen” als woord, werd dan ook gebruikt in de zin van mensen helpen op te stappen, helpen met inladen, enz.
Abstracter verwijst het woord coach dus naar een middel om mensen in beweging te helpen, te faciliteren, uit te nodigen.
Een coach is daarmee een persoon die een ander helpt op zijn reis van verandering.
Let wel, hij wijst niet de weg, hij is slechts een helper die het verhaal van de cliënt aanhoort, luistert naar de doelstellingen, luistert naar overtuigingen die soms helpend, maar ook soms belemmerend kunnen zijn.
Een coach reflecteert, geeft feedback, stelt vragen. Dan weer uitnodigend, dan weer provocerend, echter alles met een reden.
Het is ook een “eer” om coach te mogen zijn.
De cliënt wil graag een beweging maken, een verandering ondergaan, anders kunnen nadenken dan wel functioneren. Om die verandering te bereiken zal de cliënt een proces, een reis maken, die hem brengt van situatie A naar situatie B, die hem brengt van gedrag A naar gedrag B, die hem andere vermogens oplevert en andere overtuigingen doet hebben.
Een coach kan een goed hulpmiddel zijn op die reis.
Het is ook een “eer” om coach te mogen zijn.
In bijna alle gevallen gaat het om een persoonlijke reis van een mens, die op zijn reis van het leven belemmeringen, obstakels of weerstanden ervaart.
Als coach mag ik daarbij zijn; soms op afstand, soms ook heel dichtbij.
Dat is vaak heel bijzonder, daar kan ik hier geen juiste woorden voor vinden, dat is een ervaring die leidt tot een gevoel.
Woorden schieten dan tekort.